|
آیین نامه ارتقای اعضای هیئت علمی هنر در بوته نقد
|
رضا ماحوزی1   ، علی اصغر مروت2 |
1- مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی
2- دانشگاه بوعلی سینا همدان |
|
|
چکیده: (259 مشاهده) |
| چرایی تأسیس دانشگاه‌ها و دانشکده‌های هنر در ایران با سیاست‌ها و چیستی آیین نامه ارتقای اعضای هیئت علمی فعلی تقابلی آشکار دارد. این تقابل تا حدی معلول نادیده گرفتن اقتضائات داخلی کار علمی و هنری اعم از آموزش و پژوهش و آفرینشگری هنر در این مراکز است و تا حدی نتیجه رابطه نامناسب و نامتوازن آن‌ها با سازمان‌های برون‌دانشگاهی است؛ روابطی که امکان تعریف منطق فعالیت درون‌‌آکادمیک را برای این دانشگاه‌ها و مراکز منتفی کرده است. این نوشتار با تمرکز بر نتایج و تبعات اجرای آیین نامه ارتقای اعضای هیئت علمی در دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها و پژوهشگاه‌های هنر، به ضرورت سیاستگذاری متمایز و ویژه حوزه هنر عطف به چرایی و فلسفه وجودی تأسیس این مراکز پرداخته است. از اینرو در این فرصت، به استناد تحلیل‌های منتشر شده و دیدگاه‌های دریافت شده از استادان و ذی‌نفعان آکادمی‌های هنر تلاش شده نشان داده شود چرا این سیاستگذاری متفاوت ضروری است. ذکر این نکته نیز ضروری است که این نوشتار یکی از اضلاع سه‌گان «ضرورت سیاستگذاری متمایز هنر»، «استقصاء مسائل و مصائب درونی و بیرونی آکادمی‌های هنر» و در نهایت، «سناریوهای بدیل برای ارزیابی فعالیت‌های آکادمیک استادان هنر» در پیوند با سازمان درونی و بیرونی این مراکز بر اساس شاکله مسئولیت‌های اجتماعی دانشگاه است که پرداختن به دو مود اخیر در نوشته‌هایی مستقل خواهد آمد. |
|
| واژه‌های کلیدی: هنر، آیین نامه ارتقاء، دانشگاه، استادان |
|
|
متن کامل [PDF 612 kb]
(100 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/9/26 | پذیرش: 1403/11/17
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
