|
تحلیل معنا در آثار زیست محیطی رافائل لوزانو -همر
|
نیلوفر درستی نادعلی1   ، سمر کلهر |
|
|
|
چکیده: (205 مشاهده) |
در عصر دیجیتال، چالش‌های تازه‌ای پیرامون هنر مشارکتی و بحران‌های اقلیمی مطرح می‌شود. آثار دیجیتال به‌عنوان نظام‌های گفتمانی، نه‌تنها با مخاطب تعامل دارند، بلکه این تعامل را به ابزاری برای بیان مسائل مختلف تبدیل می‌کنند. هنر دیجیتال با آگاهی‌بخشی و مشارکت فعال مخاطب، بستری برای درک بحران‌های زیست‌محیطی فراهم می‌آورد. بیان بصری به‌عنوان رسانه‌ای مؤثر، موضوعات را به‌گونه‌ای قابل‌درک به تصویر می‌کشد و هم‌زمان جنبه‌های زیبایی‌شناختی و تخیلی آن ها را نمایش می‌دهد.
با رشد فناوری‌های نوین، این پرسش مطرح می‌شود که هنرمند دیجیتال چگونه از فضا و تعامل‌های معنا در آثار زیست‌محیطی استفاده می‌کند تا مخاطب را به خاطرات زیسته در جامعه ارجاع دهد؟ و چه ویژگی‌هایی سبب می‌شود مرزهای معنا جابه‌جا شده و تجربه زیسته مخاطب زنده شود؟
این پژوهش با رویکرد کیفی و روش تحلیل گفتمان، سه نمونه از آثار رافائل لوزانو-همر را بررسی می‌کند. داده‌ها به روش کتابخانه‌ای گردآوری‌شده و با هدف بررسی معنا در آثار زیست‌محیطی از منظر نشانه-معناشناسی نگارش یافته است. در این راستا، روابط جسمانه و اجتماعی آثار، به ویژه تعامل آن‌ها با مخاطب و نقش فضا در تجربه زیبایی شناختی و مفهومی بیننده ارزیابی می شود.
نتایج حاکی از آن است که لوزانو-همر با ایجاد فضایی تعاملی، بحران زیست‌محیطی را به‌گونه‌ای تجربی به مخاطب منتقل می‌کند. او با بهره گیری خلاقانه از فضا و استراتژی ایدئولوژیک، ارتباط میان انسان و اقلیم را به شکلی ملموس و آگاهانه بیان می کند و ادراک حسی مخاطب را در فضایی تعاملی بازسازی می‌کند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: نشانه-معناشناسی، زیست محیطی، گفتمان، رافائل لوزانو- همر، هنر دیجیتال |
|
|
متن کامل [PDF 883 kb]
(134 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/11/15 | پذیرش: 1403/10/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
