این مقاله به کمک روششناسیِ نشانه معناشناسی (مکتب پاریس)، خوانشی از «محله دردشت» اصفهان ارائه خواهد کرد. بر این باوریم که تعداد زیادی از مکانها و معماریهای این محله دارای یک هویت با پشتوانه و عقبه معنائی هستند. «محله دردشت» ریشه در بافت فرهنگی شهر اصفهان و ایران دارد. و تعدادی دیگر از این مکانها با نوعی غیاب و تهیشدگی معنائی روبهرو هستند در این حالت میتوان ادعاکرد که در این نوع اخیر از معماریها هیچ اندیشه و فکری جز تقلید از فرهنگی دیگر در متجلی شدن این بناها و معماری آن دخیل نبوده است، به زبانی دیگر این ساختمانها ریشه در بافت فرهنگی این مرز و بوم ندارند. این بناها اغلب با هویتی که ارتباطی با هویت اولیه این معماریها ندارند در کنار بناهای دیگر نهاده شدهاند و نمیتوان جز کارکرد انتفاعی تعریف دیگری از آن ارائهکرد. نحو معنایی و چینشهای ناهمگون بناها و معماری آنها، در بعضی از مناطق این محله، معنائی را تولید میکنند که اهالی «محله دردشت» را در هنگام خوانش از محله خود (محله بهعنوان متن) با مشکل روبرومیسازند، بهنوعی میتوان گفت که یک «گسست معنایی» ایجاد شده است که مانع خوانش درست از این محله میشود. پس بر این اساس، پرسش اصلی این است که چگونه این گسست معنایی رخ داده؟ و در ادامه، به عنوان راهکار سه پیشنهاد ارائه میشود تا با یاری اهالی این محله بتوان به احیای هویت «محله دردشت» اصفهان کمک کرد.
Abassi A, Abassi َ S. The Architectural Mechanism of the "Dardasht Neighborhood" in Isfahan: From Semantic Disruption to Semantic Connection. پژوهشنامه 2025; 2 (13) :131-156 URL: http://pazhouheshnameh.ir/article-1-201-fa.html
عباسی علی، عباسی علیسینا. سازوکار معماری«محله دردشت» در اصفهان: از گسست معنایی به پیوست معنایی. پژوهشنامه فرهنگستان هنر. 1404; 2 (13) :131-156
