درسال 1940م - به طور همزمان- دوجنبش در نیویورک به وجود می آید که اولین جنبش را « اِکسپرسیونیسمِ انتزاعی» و شاخه های آن رانقاشی کُنشی یا ژِستورال (نقاشی اطواری) و یا انتزاعِ تغزلی می نامند و دومین جنبش را « امپرسیونیسمِ انتزاعی» دریافت گرایی و یا برداشت گرایی تجریدی می خوانند، جنبش هایی که با سود جستن از دست آوردهای سبک امپرسیونیسم و اکسپرسیونیسم و درآمیختن آنها با هنر انتزاعی شکل می گیرند. در واقع این دو جنبش، پس از چندی، به هنرهایی بین المللی تبدیل می شوند و در دیگر نقاط جهان نیز مورد توجه هنرمندان قرار میگیرند. هدف از نگارش این مقاله راه یافتن به تفکرات نقاشانی است که در بُرهه از زمان به نفی هنرهای گذشته می پردازند و جویای مکتبی سراپا نوین، زیر چتر سبکی به نام« امپرسیونیسمِ انتزاعی» می گردند. سعی بر آنست تا به این سئوال پاسخ داده شود که چه عواملی سبب بروز و ظهور ( امپرسیونیسمِ ) در آن دیار می شوند؟ به عنوان نتیجه این پژوهش می توان چنین اظهار نمود که در نیویورک، نه تنها  سبک های گذشته هنرمندان آن دیار را خسته و بیزار کرده بود، بلکه دیدگاخخای نقاشان پیشتاز که از تکرار آثارگذشته پرهیز می نمودند سبب شکل گیری جنبش های یاد شده می گردد. در واقع این دو مکتب باعث مطرخ شدن آن سامان،به عنوان پایتخت هنر و  به اوج رسیدن مدرنیسم محسوب می شود. از آن رو که در مورد .اکسپرسیونیسم انتزاعی مولفین بسیاری مطالب ارزشمندی نگاشته اند