گونه­‌شناسی یکی از مهمترین بخش‌های مطالعات ادبی و هنری محسوب می­‌شود. هر گونه­‌شناسی­ای شاخص ها و موضوعات کانونی خاص خود را دارد که متمایزکننده آن از دیگر گونه­ ها است. ژنت در بخشی از مطالعاتش، شش گونه رابطه برگرفتگی بیش‌متنی ارایه می‌کند. این صورت بندی گونه‌شناسانه می­ تواند در مطالعه بخش قابل توجهی از متن‌های ادبی و هنری ایرانی و رمزگشایی برگرفتگی های بین متون نقشی مهم ایفاء ­کند. برآنیم ضمن معرفی گونه‌شناسی بیش‌متنی ژنت  برگونه فورژری به عنوان یکی از گونه های بیش متنی متمرکز شده و با استناد و بهره گیری از اصول و مفاهیم این گونه که ریشه در نظام نشانه ای کلامی دارد، به مطالعه نظام تصویری با تمرکز بر نقاشی ایرانی بپردازیم.
فورژری یکی از شش گونه بیش متنیت ژنتی است که بر اساس  تکمیل و تداوم و یا گسترش تعریف می شود. و شامل آثار نیمه تمام یا کاملی است که پس از وقفه ای در ادامه تکمیل شده یا گسترش می یابد. در این پژوهش از روش توصیفی و تحلیلی و کاربردی برای بررسی و تحلیل نحوه تکمیل و تداوم آثار نقاشی ایرانی بهره گرفته شده است. با درک انواع برگرفتگی و اقتباس ها و تبیین روابط بینامتنی می توان به شناخت عمیقی از متون ادبی و هنری دست یافت و لایه های متکثر معنایی آن را دریافت